Wat is jouw grootste drijfveer om uw job uit te oefenen?

Eén van de vragen die ik kreeg gaat over mijn drijfveer om sekswerker te zijn. Een eenduidig antwoord is er niet, maar er spelen wel enkele factoren mee in mijn keuze om dit te doen.

De belangrijkste: geld

Het zou een grote leugen zijn als geld niet de belangrijkste factor is. Maar dit betekent niet dat dit mijn grootste drijfveer is, want ik ben ferm geminderd met afspraken 'doen'. Ik denk wel dat ik kan zeggen dat ik de twee kanten van het financiële continuüm gezien en gevoeld heb. Opgegroeid in armoede en doorgegroeid tot een luxehoer om dan uiteindelijk een stap terug gezet naar het normale maar comfortabele leven. De allereerste keer dat ik seks heb gehad voor geld was ik zestien jaar. Ik herinner me nog te kick die ik had toen ik €250 in mijn handen kreeg nadien als ik thuis weer werd afgezet. De overgang van leven op €5/week naar plots €250 was immens voor mij. Wanneer ik achttien werd ben ik vrijwel onmiddellijk in handen geraakt van een pooier en viel ik direct in goeie markt vanwege mijn jonge uiterlijk en toen perfecte lichaampje. Ik verdiende al snel enkele duizenden euro's per dag/week maar ik deed er ook enorm dom mee. Ik werd meegesleept naar luxe-feestjes, overstelpt met dure cadeautjes en flessen drank tegen €1000 euro op exclusieve feestjes. Maar ook dat was mijn ding niet. Het was weer teveel van het goede. Toen de pooier de gevangenis invloog stond ik er plots weer alleen voor, en dan ben ik alles zelf beginnen regelen. De rijke klasse interesseerde me eigenlijk niet dus van de titel high-class wilde ik af. Ik deed 'een stapje naar beneden' door het tarief te verlagen waardoor ook de gewone middenklasse weer over de vloer kwam. De sfeer was minder gemaakt, er was ruimte voor imperfectie en ik heb er goede relaties en/of herinneringen aan overgehouden in mijn leven. Van 16 uur werken en zoveel handelingen aansmeren naar +- drie afspraken per dag tijdens coronatijden en uiteindelijk de min. twee uur ingevoerd waardoor afspraken teruggeschroefd werden naar eentje per dag. Nu verdien ik nog steeds goed mijn geld, maar geen duizenden euro's per dag meer. En het is oké zoals het is nu. Dat geld probeer ik om te zetten naar een passief inkomen door online content te upgraden en door te (lezen over) investeren. En dat gaat goed. 

Studies

Zoals eerder aangehaald is er wel een impact wanneer je uit een gezin zonder geld komt. Dit betekende dus ook dat studeren voor mij geen optie was. De droom om psychiater te worden ooit werd besmeurd met de harde realiteit dat die studies niet gefinancierd konden worden. Ik deed ook een studierichting waar 0% interesse aanwezig was en ik kreeg daarnaast ook de hele tijd te horen dat ik niet intelligent genoeg was om iets anders te doen. Dit resulteerde in het niet afmaken van mijn middelbare studies. Na alle feestjes en het luxeleventje dat ik eerder beschreef kwam er toch een beetje besef dat een diploma wel noodzakelijk zou zijn om het te maken in het leven, want een sekswerker zijn is nu niet mijn carrière-ambitie tot aan het pensioen. Uiteindelijk heb ik wel mijn secundair diploma behaald in een andere studierichting en dan ben ik gaan werken in een winkel. Die job vond ik verschrikkelijk en ik dacht vaak: 'is dit het nu?'
Op een avond besloot ik opleidingen te bekijken en maakte voor mezelf de beslissing om daarvoor te gaan sparen. Ik moet en zal studeren, maar met mijn dochter die ik ondertussen had zou het wel een uitdaging worden met mijn kutjob. Het contract die ik had liet ik aflopen en dan ben ik de studie begonnen. Het geld raakte op, want ik had dat eerste anderhalf jaar van mijn escortleven niks gespaard en al de rest van mijn spaargeld ging naar inschrijvingsgeld, boeken en de dochter en ik begon lichtelijk te panikeren met mijn ondoordachte keuze. Alsof de coronacrisis als een redding kwam, werd alles plots online les door de lockdown. Datzelfde moment besloot ik opnieuw escort te gaan doen en aangezien de meeste (logisch denkende) dames thuis bleven vanwege de panische angst om corona te krijgen stroomden de aanvragen binnen. Ik ben er opnieuw ingerold, deze keer beter sparen en omgaan met geld en ik ben het blijven doen sindsdien. Na een tijdje kon ik weer volle focus leggen op de studies, zonder financiële stress terwijl. Nu ben ik bijna drie jaar verder, heb bijna mijn eerste diploma hoger onderwijs en sta ik verder dan ik ooit had kunnen dromen. Ik krijg zo vaak beledigingen naar mijn hoofd gegooid over hoe ik het in mijn hoofd haal om 'mijn benen open te doen voor geld'... Het maakt mij zo onafhankelijk en vrij om alles te doen wat ik wil. Ik date twee uur per dag, en de rest van de tijd gaat volledig naar mijn studies en dochtertje. Dat maakt alles compleet voor mij :)

Mama zijn

Om verder in te gaan op de zee van tijd die ik creëer door sekswerk te doen. Mijn mama was alleenstaande met drie kinderen en had twee jobs om haar gezin draaiende te houden. Hierdoor was ze nooit thuis en werd ik als oudste gepromoveerd tot verzorgende van zus en broer. Hoewel ze haar best deed heb ik altijd het gevoel gehad dat ze er nooit was en nooit omkeek naar ons. Dit gevoel trok ik mee naar mijn eigen moeder-zijn. Ik wou niet zo'n mama zijn. En de periode dat ik in die winkel werkte was ik nooit thuis. Ik dropte ze 's morgens in de opvang, ging met de bus gaan werken en om 19:00 was ik weer thuis maar dan sliep ze al. In de nacht zag ik haar als baby wel nog een keer of twintig, maar da's dan weer een moment dat ik niet de meest aangename (vermoeide) mama was om lieflijk te doen. 
Nu, sta ik op om haar naar school te brengen, ga ik naar de les, doe ik een afspraak, studeer ik en ga ik haar zelf halen op een degelijk uur. Ze komt thuis en we spelen spelletjes, ze helpt mee koken en we hebben leuke quality-time. Ik werk geen weekends meer en ik ben in de financiële mogelijkheid om uitstapjes met haar te doen waarbij de telefoon uitstaat en ik 100% tot haar beschikking sta. Wanneer ze ziek is moet ik geen opvang zoeken, ik blijf gewoon thuis en knuffel er mee. Mijn job als sekswerker stelt mij in staat om optimaal voor mijn kind te kunnen zorgen. Zij merkt daar niks van, zal daar ook niks van merken en als zij daar ooit klaar voor is dan zal ik met haar open dialoog voeren over mijn beweegredenen hierrond. Waar ikzelf zonder spaargeld thuis vertrokken ben, heeft zij nu al een mooie start in de toekomst. En daarvoor doe ik het. Ze oefent ook allerlei hobby's uit die ze leuk vind, iets wat ik zelf niet echt heb kunnen meemaken. Nu zit ze alweer enkele maanden te zagen om naar Disneyland te gaan, en mama denkt na of ze wel flink genoeg haar groentjes opeet om er naartoe te kunnen gaan binnenkort ;)

Toekomst

Gelijklopend met twee bovenstaande subjecten, is het globaal toekomstbeeld. Nu spaar ik zoveel als mogelijk, en probeer ik mijn financiële kloof te dichten. Ik heb een sobere levensstijl en hecht weinig waarde aan (dure) spullen.... behalve voor de dochter (mijn grootste 'lekkende geldkraan' haha).
Mijn focus ligt o.a. op investeringen in beleggingen, crypto/NFT's en in de toekomst ook vastgoed. Ik heb tijd genoeg om hier boeken over te lezen en mijn kennis rond dit onderwerp zoveel als mogelijk te verbreden. 
Binnen eenzelfde lijn ligt dan het kennis vergaren over hoe alle dagelijkse aspecten verlopen. Ik bedoel dan dingen die voor de meesten onder jullie zo vanzelfsprekend is. Ik heb thuis weinig geleerd over voorbereidingen in de toekomst, omdat het gewoonweg niet aan de orde was. Ik had enkel notie van de negatieve financiële gevolgen er waren en waar zoveel mogelijk geld te vinden was via de sociale kas. Toen ik net alleen gaan wonen was, wist ik niks en ik werd ook niet geholpen door familie. Zo kreeg ik na 6 maanden opeens een brief dat ze mijn elektriciteit gingen afsluiten omdat ik niet betaalde... omdat ik niet wist hoe je je moest aansluiten bij een energieleverancier... Zo onwetend als ik was ben ik in die periode veel in paniek geslagen omdat ik de normale dingen van het leven niet eens kende. Nu gelukkig wel, maar ik blijf me voorbereiden op 'hoe vraag je een lening aan, hoe doe je dit en dat...' just in case. Nu sta ik daar al veel verder in en bekijk ik al talloze andere zaken waar ik mij dan uren in kan verdiepen en mij op kan voorbereiden om dingen klaargespeeld te krijgen. 
Ook het sekswerk wil ik niet blijven doen. Als ik het al verderzet dan wil ik op termijn dat het enkel is voor seksueel plezier en niet vanwege financiële noodzaak. Wanneer mijn studies afgerond zijn wil ik het typische huisje, tuintje, kindjes-beeld. Maar daarbij wil ik geen gigantische lening hebben die mij krap zet met mijn beginnend psychologen-loontje. Dus, preventief werken...
De zorgen omtrent eventuele verdere studies van de dochter, auto, etc. gaan ook achterwege want daar ben ik nu al mee bezig. 

Tijd voor hobby's, zelfontplooiing en ontspanning

Wanneer hobby's ter sprake komen is een van de meest aangehaalde zinnen op een afspraak 'ik wil dat ook graag, maar ik heb daar geen tijd voor'. Dit is alleszeggend over de vele drukke levens die jullie hebben vanwege de veeleisende job die je hebt. De negatieve commentaar 'gij neukt voor geld' vind ik niks in vergelijking met deze stelling. Door 'te neuken voor geld' ben ik in de mogelijkheid om tijd vrij te maken om te kunnen lezen wanneer ik wil. Ik heb de tijd gehad om te leren piano spelen. Ik neem de tijd om een canvas te gaan kopen, de kleuren uit te kiezen en deze op het doek te plaatsen met muziek in mijn oren in mijn ondergoed zoned-out van de wereld. Ik heb dankzij dit werk genoeg tijd en geld om bij een iets duurdere gym te abonneren waar ik meer persoonlijke coaching krijg zodat ik op een gezonde manier aan mijn figuur kan werken. Mijn wekelijkse zwemsessie is een moment van rust. Wanneer ik overwerkt en overstressed ben boek ik mijn maandelijkse massage in met daarna een wellness van twee uur aan gekoppeld, omdat ik het verdien en omdat mijn lichaam het nodig heeft. Wanneer ik een leuk boek zie, dan koop ik die. Wanneer ik een nieuw interessegebied heb dan laat ik me drijven in kennis, omdat het kan. Na een zwaar examen heb ik de kans om gewoon €500 euro mee te pakken en een namiddag te gaan shoppen om te relaxen. Ik ben zo blij dat ik momenteel zelf kan bepalen wat ik aanvang met mijn leven, zonder af te hangen aan mijn job. 

Seksuele fantasie en spanning

Welke plaats is beter om de seksuele grenzen te verkennen en verleggen dan als dame van plezier? Al van de tienerjaren heb ik de fantasie ontwikkeld om betalende seks te hebben. De kick van een hotelkamer en het afspreken met onbekende, oudere, vaak getrouwde mannen was groot. Mijn eerste keer was op mijn zestiende met een veertiger (of vijftiger, kweet niemeer precies). Ik herinner nog de enorme stress die ik voelde, en ik heb toen gevraagd of het oké was dat ik dronken toekwam omdat het anders niet zou lukken voor mij. Nadien waren er dubieuze gevoelens: gebruikt maar bloedgeil. De nood om dit verder te verkennen was dus groot, maar stond op een laag pitje omdat ik wel besef had van mijn erg jonge leeftijd. Bij het meerderjarig worden duurde het niet lang voordat er een webcam-profiel aangemaakt was waar ik onherkenbaar masturbeerde voor een camera en ik kon zien hoe andere mannen masturbeerden en fetisjen blootlegden aan mij. Dit was leuk, maar verdiende naar mijn opzicht niet genoeg en ik wou echt neuken. Per toeval dan in aanraking gekomen met de pooier en die heeft mij dan verder begeleid in het proces tot 'hoer worden'. Die eerste keer officieel herinner ik niet meer. Enkel het gevoel dat mijn hart in mijn keel zat en ondergoed doorweekt van geilheid... en dat de date vies was. Maar dat hield me niet tegen tot een volgende keer... en keren... 
Onder de pooier heb ik alles gedaan: klaarkomen in mond, slikken, anaal, seks zonder condoom, de meest weird rolspelletjes, plasseks, harde SM, deepthroat, cardates, aan huis bij mensen, onder invloed, ageplay, overnachten, noem maar op. 
Veel zaken hebben mij gechoqueerd, ik heb veel nieuwe leuke dingen ontdekt, ik heb veel gelachen, ik heb veel gehuild en ben veel bang en verrast geweest. Maar ik heb het allemaal gehad, ervaren en ik heb daardoor snel gemerkt wat ik leuk vond en wat helemaal niet. 
Ik heb ook al seks gehad met elke leeftijd tussen 18-95 jaar. Voor velen misschien een vieze gedachte, maar da's ook een ervaring op zich en die was even vaak leuk als niet leuk. 
Ondertussen is de experimenteerperiode al lang voorbij. Ik heb op enkele zaken na alles gehoord, gelezen, gezien en gevoeld en ik heb nu meer nood aan het persoonlijke, intieme aspect van een afspraak. Het geile hard kapotneuken door iedereen is grootdeels verdwenen en maakt plaats voor interessante gesprekken, tedere seks en blijvend contact in zekere mate. 
Mijn grootste overweging die ik nu heb, is om eventueel terug escort te doen. Maar ik ben er nog niet helemaal aan uit aangezien ik ook veel negatieve ervaringen heb gehad daarmee en ook omdat ik nu helemaal alleen ben. Toen had ik mijn pooier die wachtte in de auto, iemand die wist waar ik was en er was indien nodig. 

zorgen voor ander en boeiende gesprekken

Veel mannen die mijn gezelschap verkiezen missen iets in hun leven. Hetzij spanning, tederheid, liefde, aandacht, geborgenheid, een seksuele fantasie botvieren die het elders niet kwijtkan, seksueel trauma, bang voor een eerste keer, een beperking...
Als ik voor mezelf spreek, denk ik dat ik kan zeggen dat mijn grootste doelgroep de oudere getrouwde mannen zijn. Ik zie veel trouwringen of trouwringafdrukken passeren in mijn bed. En als ze openstaan voor een gesprek, dan vraag ik graag wat hun beweegredenen zijn om tot mij te komen. Ik hoor zoveel tedere verhalen en bijna allemaal zien ze hun vrouw doodgraag. Ik merk dat het deugd doet als ze hun verhaal kwijt kunnen bij iemand, want maatschappelijk gezien is dit not done. Men heeft in het huwelijk jarenlang geen seks, ondanks vele pogingen om het vuur terug te brengen. Na een tijdje is het op en wordt de goesting te groot. Bij sommigen blijft het bij die ene keer, bij anderen wordt het een geheel wandel-avontuur van het ene meisje na het andere. Nog anderen komen bij mij om dan met blozende kaken te vragen of ik wil helpen om goed te leren beffen, of of ik een vinger in hun achterste wil steken omdat de vrouw radicaal neen zegt. Ook schrijnende verhalen komen aan bod. Wanneer iemand begint te huilen als ze je borst aanraken dan zit er een verhaal achter, en ik heb soms moeite om niet mee te huilen wanneer ik het verhaal te horen krijg. Soms ben ik een beloning, omdat ze jarig zijn of omdat iemand trots is dat hij al drie jaar clean is en dit wil vieren met een mooie dame. Op andere momenten ben ik wraak omdat zijn vriendin was vreemdgegaan en hij nu hetzelfde wil doen om gelijk te staan en nog andere momenten ben ik de lijm van een relatiebreuk. 

Wanneer ik iemand met trillende handen, benen en ... ja, alles gewoon bij mij krijg omdat hij nog nooit een vrouw van dichtbij gezien heeft, laat staan kussen en seks mee hebben... dan vraagt dat ook een totaal andere manier van benaderen dan een ervaren man. De maagdelijkheid ontnemen zie ik persoonlijk als de mooiste momenten. Het is een herinnering die je normaliter nooit meer zal vergeten dus ik probeer er altijd een extra mooi moment van te maken. Met die mensen heb ik vaak een goede band na een tijdje en da's wel een tof gevoel. Het is een nog plezanter gevoel wanneer je ze na elke afspraak een beetje meer ziet openbloeien en ziet groeien in hun eigen identiteit en het daarbij horende seksleven. Wanneer ik dan plots berichtjes krijg over het feit dat ze dankzij mij eindelijk een vriendinnetje hebben, of zich eindelijk aan het daten gewaagd hebben, dan glunder ik vanbinnen. De voorstellen om mee te gaan naar een speeddate of met hen moet ik wel vriendelijk afslaan haha.

Idem dito met beperkingen. Het vraagt een totaal andere aanpak wanneer je een 'normaal' persoon voor je hebt (niet de correcte benaming, normaal), dan wanneer je iemand hebt op het autismespectrumcontinuüm, of iemand met een schizofreniestoornis. Het is bijzonder wanneer je contact maakt met een verpleegkundige i.v.m. een man die vanaf de nek verlamd is door een ongeval en graag met mij intiem wil zijn. Het is vreemd wanneer de verpleegkundige dan vraagt om te bellen wanneer je klaar bent of wanneer je instructies krijgt wat ik moet doen wanneer de man door de verlamming zijn behoefte lost of zelfs mogelijks een hartaanval kan hebben. Ik heb ook via sekswerk geleerd dat mensen met een verstandelijke beperking ook maar mensen zijn, dat er niks vreemd is aan hen en dat ze dezelfde behoeften hebben als ieder van ons. Zelfs zij hebben immense liefdesdrama's. 

Het is geheel anders wanneer je date met een rijke CEO, dan dat je afspreekt met iemand die net boven de armoedegrens leeft en echt heeft moeten sparen om jou te ontmoeten. Dit heeft mijn blik over de wereld en de mensen die erin leven zo verruimd, op een positieve manier. De gesprekken zijn in beide gevallen boeiend en open, maar elk op zijn eigen unieke manier. 
De psyche van een mens is fragiel en ook met levensgebeurtenissen kom ik veel in aanraking. Het is mijn taak om emoties op te vangen wanneer men bij mij komt en om ze te helpen kanaliseren tot iets positiefs. Dit is niet altijd gemakkelijk, zeker niet wanneer je verhalen over ziekte, de geboorte van een eerste kind, afscheid nemen van een pluskind na een relatiebreuk, sterfte van een moeder of kind, financiële problemen, scheiding of andere onder oren krijgt. Het doet pijn wanneer iemand naakt naast jou ligt, en je strelend over de littekens op de rug vraagt vanwaar ze komen, en er een verhaal van mishandeling of oorlog naar boven komt. 

Omgekeerd doet het ook veel. Hoewel ik sterk op mijn benen sta vanwege alle belemmeringen in het leven, ben ik ook een heel fragiel meisje. Er zijn veel mannen bij wie het geen fuck uitmaakt wie ik ben en men weet enkel waarvoor ik wél goed ben. Maar gelukkig is de meerderheid zeer bekommerd om mij, luistert men graag naar mijn kant en op termijn leert men ook mijn levensverhaal kennen in zover ik daarin capabel ben. De vele lieve mails en berichten die ik in mijn inboxen zie passeren heb ik allemaal een voor een gelezen met een glimlach of een traan. Helaas kan ik daar niet bij iedereen persoonlijk op antwoorden, maar weet dat ze gelezen zijn. Ik heb er al veel doorgezeten en het wordt opgemerkt door anderen. Het voelt goed om dat te beseffen. Alle praktische cadeautjes die ik krijg (van bloembollen, tot eten en pedagogische boeken over een opvoedingsprobleem die ik enkele dagen eerder op mijn Instagram had gepost), alle rijlessen die mij aangeboden zijn, de mannen die mijn studieboeken cadeau deden, een luisterend oor gaven, tot bij mij gereden zijn wanneer ik een probleem had, gekookt hebben voor mij omdat ik later thuis ging zijn, alle aanbiedingen om financieel te helpen en alle adviezen... ik ben er allemaal heel erg dankbaar voor. Ik heb zoveel surrogaat-papa's, om het te moeten verwoorden. Waar ik geen netwerk had om hulp te vragen werd er een gecreëerd door mensen die ik vaak niet eens echt ken. Gelukzalig gevoel.

Taboe 

Een laatste drijfveer is het taboe verminderen. Oké, eerste nuance is daarbij dat ik uiteraard mijn identiteit niet zal prijsgeven aan de hele wereld. Dat lijkt tegenstrijdig met 'taboe doorbreken' maar hoeft niet persé zo te zijn. Ik had ook de vraag gekregen om een van de dames te zijn in de serie 'Sekswerkers'. Daar had ik graag op ingegaan als de mogelijkheid bestond om volledig anoniem te blijven. Zoals velen onder jullie zagen was het 'maskertje' nu niet bepaald anoniem :) 
Als sekswerker ben ik zeker voorstander van het doorbreken van taboe, maar niet onmiddellijk op grote schaal. Het taboe is hier té groot in België en op dit moment lijkt de maatschappij nog niet klaar te zijn om allemaal grootschalig uit te komen voor sekswerk. Ik merk dat al bij de mannen die bij mij komen. Als ik dieper in gesprek ga merk ik veel tegenstrijdige gedachten over dit onderwerp. Er is veel onwetendheid, veel foute veronderstellingen en rare principes. Ik probeer vooral op micro-niveau inzicht te krijgen in de vooroordelen en zie in hoeverre ik de persoon die bij mij is tot inzicht kan brengen. Veelal lukt dat niet (dus open en bloot op zo'n serie verschijnen heeft bij diezelfde mensen waarschijnlijk ook geen tot weinig effect) en ik reflecteer daarover nadien. Wanneer ik in mijn privéleven toevallig aan het onderwerp 'sekswerk' kom, hetzij in studentenleven als op familiefeesten, dan ben ik ook diegene die alle tegenstrijdigheden in een conversatie boven water haalt tot men tot de conclusie komt dat er eigenlijk niks mis is met sekswerk zelf, maar wel met veel andere factoren die errond liggen (mensenhandel, subsidies, verdokenheid, etc.). 
Voor nu, verzamel ik vooral inzichten, persoonlijke ervaringen, ervaringen van 'klanten', andere sekswerkers, bekijk ik het effect daarvan in de maatschappij, etc. en in de toekomst ga ik daar iets mee doen. Een boek schrijven kan een optie zijn, maar geen typisch 'feel-good' boek over hoe mooi het leven als hoer is. Ook geen boek met alle nadelen en gevaren. Eerder een verslag, paper, eindwerk, whatever... over hoe prostitutie in zijn geheel is, ervaren wordt, valkuilen, positieve elementen, etc. Dat lijkt wel iets voor mij, maar hoe of wat de uitwerking uiteindelijk zal zijn valt nog af te wachten.