Ergens in december 2015

Ergens in december 2015

"Je hebt een afspraak om 18:00. Ik moet u niet afzetten want het is vlakbij jouw woning. Ik stuur straks het adres. Een pijpdate maar hij betaald voor een uur."
Hiermee begon het allemaal. Een heel bizarre ontmoeting die mij tot heden nog steeds beïnvloedt heeft in de persoon die ik vandaag geworden ben.

De woning was een appartement in Gent. Het was even zoeken, maar na een tijdje had ik het juiste huisnummer gevonden. Met mijn donkerblauwe hemd-jurkje en zwarte laarsjes belde ik aan. Ik stond te trillen op mijn benen. Mijn vorige ontmoeting bij iemand thuis was mij heel erg misvallen en hoopte dat deze man anders zou zijn. Ik hoorde zware sloffende voetstappen richting de deur komen, en ik focuste snel op de tippen van mijn tenen. Wanneer ik me ongemakkelijk voel, focus ik me op mijn voeten en zorg ik ervoor dat ze tot op de millimeter gelijk staan. Raar neurotisch trekje die ik nog steeds heb. Het was een man in de vijftig, wat langer wit-grijzig haar en een dunne bril. Hij mompelde een goedeavond en liep weer weg richting zijn woning zonder mij instructies te geven. Ik deed onhandig de deur dicht en liep in een sneller pasje achterna.

Zijn huis rook oud en zag er ook zo uit. Mijn blik viel op de gigantische boekenkast die vol stond met boeken waar ik niks van begreep. Vast een slimme man, dacht ik. Hij zat in de zetel en riep me dwingend bij hem. Ik ging voor hem staan en hij bleef zo enkele minuten stil kijken naar mij.
"Uw vergoeding ligt op de tafel. Controleer maar." Dat deed ik en ik legde het terug op tafel. Hij nam een kussen en gooide die voor hem neer op de grond. "Kom eens op uw knieën voor mij zitten en maak mijn riem los meisje." En dat deed ik. Ik gaf hem waarvoor ik kwam, en hij kwam al snel in enkele minuten. Hij gaf mij een doekje, deed zijn kleding weer goed en schonk mij een glas water in. Na enkele minuten stilte vroeg hij me of ik piano speelde. Neen, antwoordde ik. "Kom, ik leer je wat kleine dingetjes.' En hij liep naar zijn piano in de hoek van zijn appartement. Dit was het enige wat we de resterende tijd nog deden voor ik terug naar huis ging. "Volgende week zelfde dag en zelfde uur alsjeblieft Mabelle. Ik zorg dan voor een goed boek, als je graag leest."
"Oke", zei ik.

En dat deed ik.

Het begin verliep telkens hetzelfde. Enveloppe tussen een boek op tafel, kussentje op de grond, orgasme na enkele minuten. Maar elke keer was het einde wat anders. De ene keer leerde hij mij melodietjes op de piano, de andere keer leerde hij mij wat schaken en nog andere keren sprak hij over de boeken die hij las, over zijn verleden als muziekleraar. Hij was een norse man, maar ik kreeg steeds meer interesse in hem. Waar ik in het begin heel stil en zelfs wat bang was van hem, begon ik nu stilaan los te komen in zijn bijzijn. Wat hij mij inhoudelijk leerde was op zich niet van belang. De essentie van zijn leren was dat ik moest durven, en dus ook durven fouten maken. Op een of andere manier zag hij in mij iets meer dan enkel een jong sekspopje. Het was een onderdeel van het moment, maar nadien leerde hij mij 'durven fouten maken'. Misschien voelde hij de onzekerheid die ik uitstraalde, mijn doelloosheid in het leven. Ik weet het vandaag nog steeds niet.

Op een dag gaf hij mij opeens een huissleutel van zijn appartement. "Volgende week zelfde dag en zelfde uur alsjeblieft Mabelle. Hier is een sleutel, maak jezelf een thee, zoek een boek dat je leuk vind en wacht op mij. Ik ben wat later thuis die dag."
Ik was wat wantrouwig opeens, want dit is geen alledaagse situatie, maar ik kwam er al weken dus deed het eigenlijk gewoon zonder al te veel nadenken. Ik zocht de sleutel in mijn zakken, ging binnen en deed mijn schoenen en jas uit. Op de tafel lag de enveloppe, zonder boek deze keer. Ik kwam dichter en zag dat het twee witte enveloppes op elkaar waren, in beide hetzelfde afgesproken tarief. Bizar. En ik legde ze terug en ging naar de keuken om de waterkoker te vullen en zocht de theedoos om een smaakje te kiezen. Nadien gingen mijn vingers over zijn verzameling boeken en ik bekeek ze een voor een met een schuin gehouden hoofd. Af en toe nam ik er een boek uit, bekeek de achterkant en stopte dan het boek terug op zijn plekje. Het duurde lang, dacht ik. En mijn oog viel op de piano in de hoek van zijn woonkamer. Ik ging eraan zitten en liet mijn vingers over de toetsen glijden.
Zou ik? Ik twijfelde, want zijn instructies zeiden niks over zijn piano. Maar ik deed het toch. Ik oefende de aangeleerde korte melodietjes. In het begin heel onzeker en houtig, maar na een tijdje steeds vlotter. Ik liet de gedachten varen en mijn onzekerheid glipte even uit mijn hoofd terwijl ik repetitief verder deed. Tot hij uiteindelijk thuis kwam. Het was een moment waarop ik voor een van de eerste keren een échte glimlach zag. "Gaat al beter hé Mabelle. Doe je goed hoor." Ik bloosde en was weer mijn verlegen zelf, maar deze keer toch anders. Ik nam zijn hand vast en trok hem mee naar het 'gewoonlijke plekje'. Na exact dezelfde handelingen enkele minuten vol te houden kwam een explosie. Alleen was die explosie niet het verwachte orgasme, maar een emmer vol emotie die loskwam. Hij huilde zo hard dat ik niet wist wat aanvangen hiermee. Ik stopte met wat ik bezig was en ging op zijn schoot zitten en droogde traantjes. Er kwam een wartaal geluid uit waar ik niks van begreep, maar bleef ja knikken alsof ik alles begreep.

Na een tijdje werd hij rustig en gaf hij aan dat de extra enveloppe was voor de extra tijd die hij vandaag wenste door te brengen met mij indien ik daar ook voor openstond. Hij wou een bad nemen samen en graag wat eten. Ik stemde toe en zei dat ik het bad zou gaan vullen. Terwijl wij samen in bad zaten bleef hij de hele tijd mijn voetjes wrijven. Hij zei me dat zijn vrouw dat ook altijd graag had. Ik vroeg hem dan wat er gebeurt was met zijn vrouw, en dit zorgde ervoor dat de tranen opnieuw in zijn ogen kwamen. "Ze is overleden in een auto-ongeluk enkele jaren terug. En mijn dochter zat er ook bij. Ze hebben het beiden niet overleefd. Ze speelde piano en las veel boeken."

We hebben zo nog veel mooie gesprekken gehad diezelfde avond. Hij gaf mij een sleutel van zijn huis omdat hij het gevoel miste van een vrouw die thuis op hem zou wachten. Hij wou enkel pijpdates hebben omdat hij het gevoel had dat hij bij meer zijn vrouw zou bedriegen. Hij wou mij zaken leren omdat hij zelf een pientere dochter had die graag boeken las, piano wou spelen, en alle andere zaken die we samen deden waarvan ik de betekenis voor hem niet kende. We hebben vele gesprekken gehad over toekomstperspectief. Het was tevens ook de laatste ontmoeting, en ik zal het nooit vergeten. En ik denk, hij mij ook niet.