Complexen en gebreken

Deze job is meer dan enkel geld cashen. Het geeft mij een positieve boost in mijn zelfvertrouwen. Maar ondanks dat zelfvertrouwen heb ik ook wel mijn onzekerheden over het eigen lichaam. 

Soms vind ik het een dubbel gevoel om na te denken hierover. Je plaatst je lichaam op een website waar mannen op basis van die foto's beslissen of je mooi genoeg bent om af te spreken. Los van het feit dat er echt degoutante profielen te vinden zijn, moet ik toch een chapeau geven aan al die dames (en mannen) in kwestie. Gewoon dat durven doen is echt zot. 

Voor mij was dat een zeer moeilijke stap. Maar aangezien ik begonnen ben via een pooier was die drempel voor mij kleiner want ik kreeg die advertentie en die mails/sms'en allemaal niet te zien. Ik kreeg gewoon instructies waar ik moest zijn om seks te hebben. Tot op vandaag heb ik er nog steeds moeite mee op sommige momenten om op Onlyfans en advertenties en deze website te staan. Het geeft mij een grote boost van zelfvertrouwen maar er zijn ook bepaalde delen van mijn lichaam waar ik erg onzeker over ben en deze dus (on)bewust minder zal tonen. 

Ik dacht om dit eens allemaal neer te schrijven omdat ik er nu veel aan moest denken. Don't worry, als je beslist om met af te spreken zal je nu ook geen draak voor jou krijgen. Ik besluit gewoon om even de voor mijzelf minder mooie delen te bespreken. Da's natuurlijk ook niet alleszeggend, maar een blog schrijven over al mijn mooiste delen kan ik niet over mijzelf. Voel je vrij om als buitenstaander een (objectieve) blog te schrijven over de perfecties haha.

Gewicht

Op enkele uitzonderingen na denk ik dat de meeste mannen het erover eens zijn dat ik niet dik ben. Heel uitzonderlijk krijg ik eens een haatmail binnen waar mijn gewicht aangehaald wordt alsof ik een obese koe ben van 56kg. Ik vind dit ne moeilijke om neer te schrijven, maar zal toch proberen.
Ik heb altijd al problemen gehad met mijn gewicht. Toen ik 10 jaar was ben ik begonnen met zwemmen omdat ik het niet kon (watervrees). Ik moest verplicht op zwemles en uiteindelijk overwon ik mijn watervrees en begon ik te spartelen i.p.v. verzuipen.
Ik was een klein mager ding van amper 24 kg. Dat is lang zo gebleven omdat ik erg intensief bezig was met dat zwemmen. Toen mijn moeder weer maar eens besloot om te verhuizen moest ik stoppen met zwemmen maar dat wou ik helemaal niet.
Een nadeel van dit stoppen was dat mijn vrouwelijke rondingen steeds meer tot uiting kwamen na al die jaren. Ik had hier erg veel moeite mee en aangezien de liefde thuis ver te zoeken was bleef ik hier mee bezig op mijn eentje.
Dit resulteerde in een eetstoornis met zoveel mogelijk honger lijden en overgeven wanneer ik wel at. Ik heb dit enkele jaren intensief volgehouden, tot het lichaam op was. Ik ben er ook dankzij mijzelf weer uitgeraakt (dus geen opname en dergelijke) en mijn toenmalige pooier hield ook wel een oogje in het zeil zodat hij zijn grootste opbrengst niet zal wegkwijnen in de illusie van mager zijn. 

Op mijn achttien was ik een zeer geliefde dame van plezier, amper 45 kg. Ik denk tot vandaag nog steeds dat mijn succes toen vooral lag bij het feit dat ik er amper vijftien jaar uit zag op dat moment. Ik werkte toen zestien uur per dag, wat er voor zorgde dat ik niet al te veel at. Toen ik van mijn pooier af was viel ik ook in een leegte. Ik had die tijd nodig om plots alles zelf te regelen, wat ik ook deed. Ik had geen zin meer om zoveel te werken, en stopte daar dus ook mee. Ik had meer eetlust en begon dus ook bij te komen. Op zich ben ik nooit te dik geweest, maar mijn vetjes vallen nu eenmaal op plaatsen waar ikzelf het niet zo graag heb - zijnde de heupen, buik en billen.
Gelukkig heb ik er verder niet veel last van, maar ik ben soms zo gefixeerd op die Instagram modellen. En ja, ik weet wel dat dat veel gefotoshopt is maar dat blijft toch hangen soms. Tijdens mijn zwangerschap vlogen de kilo's er echter aan, maar toen zag ik het meer als goed doel. Ik had mijzelf wel een doel gegeven om niet meer dan 65 kg te wegen. Het zijn er uiteindelijk 67,5 geworden, en na de geboorte waren het er nog 61. Ik gaf twee jaar borstvoeding en vlogen de kilo's er gelukkig terug af tot ik weer het graatmager meisje was van 45 kg. Helaas ben ik aan hetzelfde tempo blijven eten na de borstvoeding waardoor ik nu weer de gezondere 56-57 kg weeg.
Voor de grote vakantie dit jaar heb ik voor mezelf besloten om toch weer een fitness-abonnement aan te schaffen. Ik ben hier al eerder aan begonnen maar vanwege enkele medische problemen ben ik er steeds meer mee gestopt. Nu ben ik lid van een fitness waar ik goed begeleid wordt, ook met mijn medische problemen en is het beter vol te houden. Ik ben nog zwaarder geworden in gewicht, maar omdat er meer gemeten wordt dan enkel het gewicht en alles in perspectief wordt geplaatst blijf ik met beide benen op de grond staan en wordt ik door goede coaches begeleid om de vetjes in te ruimen voor meer spieren. 

Borsten

Misschien wel mijn grootste complex. Ik heb altijd al grote borsten gehad en was het meisje die als eerste borsten had in de klas. In het begin was ik altijd beschaamd omdat ik een DD cupmaat had. Ze stonden perfect omhoog en waren in de verste verte te bespeuren. Na mijn zwangerschap(pen) is er helaas van alles misgelopen daar, waardoor ik steeds meer de neiging heb om ze te verbergen. Zoals velen weten heb ik twee voldragen zwangerschappen gehad, waarvan enkel de laatste succesvol was. Mijn volle borsten zijn helemaal veranderd na de eerste bevalling. Toen er de eerste keer geen baby was om die melk te drinken kreeg ik van de verpleegkundigen pilletjes om de melkproductie stil te leggen. Ik heb deze drie keer moeten innemen omdat ze niks uithaalden. Op dat moment stonden die zó gigantisch groot en hard dat ik er een mega borstontsteking heb aan overgehouden. Nadien is dat allemaal weggetrokken, maar als je van een DD-cup naar een G/H-cup bent gegaan in je zwangerschap dan kan daar niet veel goeds meer van komen denk ik dan. Naar mijn gevoel waren die plots een hel stuk minder stevig en 'hangen' ze ook een heel pak meer naar beneden. Ondanks al deze eigen negatieve ervaringen hoor ik toch telkens opnieuw dat ik erg mooie borsten heb en dat er echt niks verkeerd mee is. In mijn hoofd blijf ik echter bij het feit dat ze niet meer zo mooi zijn als voordien. Ik denk er al enkele jaren aan om een borstlift te doen. Dit is dus geen vergroting en er wordt niks vals ingestoken. Er wordt gewoon overtollig vel weggenomen waardoor ze weer zijn zoals voordien. De reden voor mijn twijfel is of het litteken niet erger zal zijn dan zoals mijn borsten nu zijn. Er zijn verschillende technieken die ze kunnen toepassen naargelang wat nodig kan zijn om ze mooi te maken. Enkel een litteken rond de tepel daar zou ik perfect mee kunnen leven, maar erger dan dat? Daar kan ik nog niet op antwoorden. Helaas kan je nadien niet meer terug dus ik blijf er wat op dobberen. En naast al deze aspecten is er ook nog eens het super duur prijskaartje dat daar mee gepaard gaat en het feit dat ik 'technisch werkloos ben' in de periode van herstel en mss de komende maanden daarna ook. 

Littekens

Helaas zorgt een slechte jeugd ook weleens voor slechte keuzes. Ik heb in mijn tienerjaren geautomutileerd. Nu doe ik dit al enkele jaren niet meer, maar sommigen valt het wel eens op als ze bij mij komen. Het is niet extreem zichtbaar (voordat het een reden is om niet meer te daten), maar wel zichtbaar op mijn ene bovenbeen en op mijn armen (nog lichtjes). Ik praat hier ook niet graag over, maar logischerwijs komt het weleens ter sprake in een vraag. Het liefst heb ik dat je er niet over begint, ik ben gelukkig nu. Helaas kan ik ze niet wissen noch de tijd terugdraaien dus ik moet daar maar mee leren leven. En op zich is dat oké. Ik neem het erbij als levensles en ze herinneren mij van waar ik vandaan kom.  

Vagina

Ik heb grote schaamlippen en door porno heb ik mezelf altijd een vreemde eend gevonden. Je zag (ziet) in porno enkel die perfecte vagina's die voldoen aan... ja, aan wat eigenlijk?
Al bij zwem- en turnlessen merkte ik al dat andere meisjes geen 'bobbeltje' in hun slipje hadden vooraan en ik wel. Het heeft mij altijd lang bezig gehouden en mij ook tegengehouden om seks te hebben. Eenmaal begonnen met het sekswerk bleek dat het veel mannen net aantrok wanneer ze zagen dat ik grote(re) schaamlippen had. Wanneer iemand het dan leuk vond om daarop te zuigen en volledig in de mond te nemen vond ik dat eerst heel erg onwennig. Nu weet ik van mezelf dat dat een heel fijn gevoel is en dat ik het erg graag heb. Maar toch blijft het ideaalbeeld in porno en boekjes toch heel anders en zie je nauwelijks vrouwen met grote schaamlippen. Ofwel zie ik die gewoonweg niet. Ik probeer ermee te leven ;)

Tenen en voeten

Bijna elke man met een voetfetisj weet mij te vertellen dat ik een van de mooiste voeten heb die hij al gezien heeft. Toch kan ik dat echt niet begrijpen. Ik vind ze er verschrikkelijk uitzien en ga elke twee weken naar een pedicure om ze zo perfect mogelijk te krijgen). Ik had ooit een lief die altijd tegen mij zei: 'ik zie jou graag van kop tot enkels'. Die vond mijn tenen er verschrikkelijk uitzien en zei dit ook best vaak. Dus ookal komen er nu mannen die met plezier aan mijn tenen sabbelen - en wat een heel fijn gevoel is - ik blijf het toch verschrikkelijk vinden als ik aan mijn voetjes moet denken!

Ondanks al mijn mindere lichaamsdelen zorgt deze job er voor dat ik mij goed in mijn vel voel. Ik voel mij geliefd, ik voel mij mooi. Elke keer opnieuw krijg ik te horen dat ik er mooier uitzie dan men zich had voorgesteld. Ik krijg keer op keer te horen dat ik fantastisch mooie grote ogen heb, dat men smelt van mijn glimlach. Ik moet mannen van mij afslaan omdat ze weeral eens zeggen dat de beste dood, het geen adem krijgen is tussen mijn borsten. Wanneer een man down-under gaat en mij vertelt hoe zalig mijn poes niet is, hoe lekker die smaakt en hoe mooi die eruit ziet. Het doet mij deugd wanneer ik een opmerking krijg over hoe mooi ik eruit zie tijdens seks en hoe schattig mijn rode bloosje op mijn wanden is nadien. Ook elke keer opnieuw die complimenten krijgen dat ik het goed doe, dat ik verstandig en matuur genoeg ben om het te maken in het leven. Ik kan het nooit beu geraken want ik hoor het nooit van mijn omgeving. En het zorgt er voor dat ik blijf verder gaan en dat ik niet wegkwijn in zelfmedelijden. Jullie maken mij sterker door alle lieve dingen die ik elke keer te horen krijg. En ja, ook die geile dingen mogen gezegd worden elke keer.